مسافر

قسمت نشد ببینمت ،خدانگهداری کنم
فرصت نشد بمونم و از تو نگهداری کنم
گفتم اگه ببینمت دل کندنم سخته برات
اگه یه وقت بگی نرو
رفتن پر از درده برام
گفتم صداتو نشنوم
ندیده از پیشت برم
پشت سرم زاری نکن
چی کار کنم مسافرم...

من میرم ولی باز ،تو بدون همیشه
یاد تو از خاطر من، فراموش نمیشه
گل من خوب می دونی،
بی تو تک و تنهام عزیزم
اگه تو نباشی می میرم....

نامه رو تا تهش بخون
گریه نکن طاقت بیار
نامه رو خط خطی نکن
دو جمله رو هم دووم بیار
باور نکن یه بی وفام
نامه میذارم و میرم
نه ،
قسمت زندگی اینه
به کی بگم مسافرم...

سهم من از تو دوری
تو لحظه های بی کسیم
قشنگی قسمت ماست
که ما به هم نمی رسیم.......

من میرم ولی باز ،تو بدون همیشه
یاد تو از خاطر من، فراموش نمیشه
گل من خوب می دونی،
بی تو تک و تنهام عزیزم
اگه تو نباشی می میرم....

همیشه زنده می مونه با یاد تو ترانه هام
منو ببخش اگه بازم ، اشکام چکید رو نامه هام
دیگه تموم شد فرصت ، خاطره هام پیشت باشه
تموم خاطرات خوش ، خدانگهدارت باشه........

امشب گفتم بیایی می خوام تورو ببینم
برای آخرین بار کنار تو بشینم
دلم می خواد که امشب بگیرمت در آغوش
فردای بی تو بودن امشب بشه فراموش!
بهت بگم که عشقت تو قلب من می مونه
یه دختر دل شکسته برای تو می خونه

بذار نگات کنم باز این آخرین دیداره
خداحافظ عزیزم جز این نمونده چاره

امشب شب منو توست شبی که بی نظیره
دلم می خواد که خورشید پشت کوهها بمیره
ای کاش تو سینه ی من این آخرین نفس بود
برای با تو بودن عطر تن تو بس بود
از پنجره نگاه کن خورشید شبو سوزونده
برای با تو بودن وقتی باقی نمونده
گریه نکن عزیزم گریه تو دوست ندارم
می خوام که با خنده هات تورو به یاد بیارم

بذار نگات کنم باز این آخرین دیداره
خداحافظ عزیزم جز این نمونده چاره
بذار نگات کنم باز این آخرین دیداره
خداحافظ عزیزم جز این نمونده چاره

بذار نگات کنم باز این آخرین دیداره
خداحافظ عزیزم جز این نمونده چاره
بذار نگات کنم باز این آخرین دیداره
خداحافظ عزیزم جز این نمونده چاره
خداحافظ عزیزم!
خداحافظ ...

راست گفتی که عشق خوبان آتش است

سخت میسوزاند اما دلکش است

من کجا و ترک آن محوش کجا ؟

دل کجا و پرهیز از این آتش کجا؟

شادمانم گر چه در این آتشم

روز و شب میسوزم اما دلکش است

از خدا خواهم که افزونش کند

دل اگر دم زند پر خونش کند

کاش از این آتش تو را بودی خبر

با خبر بودی که این بیداد گر

شعله اش هر چه افزون تر شود

سینه از ان هر چه پر خون تر شود

ناله را هر چند سازد زار تر

هر چه دارد دیده را خون بار تر

باغ دل را با صفا تر میکند

مرغ جان را خوش نوا تر میکند

می روم خسته و افسرده و زار

سوی منزلگه ویرانه خویش

بخدا می برم از شهر شما

دل شوریده و دیوانه خویش

می برم، تا که در آن نقطه دور

شستشویش دهم از رنگ گناه

شستشویش دهم از لکه عشق

زینهمه خواهش بیجا و تباه

می برم تا ز تو دورش سازم

ز تو، ای جلوه امید محال

می برم زنده بگورش سازم

تا از این پس نکند یاد وصال

ناله می لرزد، می رقصد اشک

آه، بگذار که بگریزم من

از تو، ای چشمه جوشان گناه

شاید آن به که بپرهیزم من

بخدا غنچه شادی بودم

دست عشق آمد و از شاخم چید

شعله آه شدم، صد افسوس

که لبم باز بر آن لب نرسید

عاقبت بند سفر پایم بست

می روم، خنده بلب، خونین دل

می روم، از دل من دست بدار

ای امید عبث بی حاصل